Τριγυρνούσε στο μυαλό μου, ανάμεσα στην θλίψη και την οργή, από κείνη τη μέρα που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας, απ'τους φασίστες. Στο περιθώριο του φονικού, οι μαρτυρίες συγκλονίζουν:
"Ο Παύλος μας φώναξε «τρέξτε, τρέξτε». Αρχίσαμε να τρέχουμε. Ο Παύλος σταμάτησε να τρέχει για να τους καθυστερήσει και να τους απωθήσει, να μην φτάσουν σ' εμάς. Αρχίσανε να παλεύουν..." από αφήγηση φίλου του Παύλου.
Ενώ η μητέρα του, έλεγε: "Ο γιος μου, επειδή ήταν πάντα μπροστά” λέει η μητέρα του Π. Φύσσα “είπε στους άλλους σκορπίστε στα στενά και αφήστε εμένα, θα τους πείσω να μην γίνει τίποτα."... " Έτυχε και ήταν το παιδί μου. Τον σκότωσαν γιατί προστάτευσε τους φίλους του.”.
Μπήκε μπροστά, προστάτευσε τους φίλους του, να τους απωθήσει να μην φτάσουν σ'αυτούς. Όταν η ηθική της ανθρωπιάς, της φιλίας, της εντιμότητας, είναι ενάντια στην αστική ηθική του παρασιτισμού, της εγωπάθειας, του κέρδους και της απανθρωπιάς, είναι δεδομένο πως είναι πιο ισχυρή, πιο απόλυτη, πιο "επαναστατική", γι'αυτό και περιέχει την τραγική απώλεια, καθώς το κράτος και το παρακράτος, είναι εκ των προτέρων ανήθικα.
Ανακαλύπτοντας και διαβάζοντας και ένα κείμενο τρυφερά "ανατρεπτικό", στις κυρίαρχες νόρμες μιας παρακμιακής πραγματικότητας, ένιωσα πως μια συνωμοσία "τρυφερότητας" και ανθρωπιάς είναι το υλικό για την ανατροπή και την δημιουργία. Ενάντια στο βασίλειο του ολοκληρωτισμού και βαρβαρότητας . Το κειμενάκι είναι από το http://anthostoukakou.blogspot.gr/
"Ο Παύλος μας φώναξε «τρέξτε, τρέξτε». Αρχίσαμε να τρέχουμε. Ο Παύλος σταμάτησε να τρέχει για να τους καθυστερήσει και να τους απωθήσει, να μην φτάσουν σ' εμάς. Αρχίσανε να παλεύουν..." από αφήγηση φίλου του Παύλου.
Ενώ η μητέρα του, έλεγε: "Ο γιος μου, επειδή ήταν πάντα μπροστά” λέει η μητέρα του Π. Φύσσα “είπε στους άλλους σκορπίστε στα στενά και αφήστε εμένα, θα τους πείσω να μην γίνει τίποτα."... " Έτυχε και ήταν το παιδί μου. Τον σκότωσαν γιατί προστάτευσε τους φίλους του.”.
Μπήκε μπροστά, προστάτευσε τους φίλους του, να τους απωθήσει να μην φτάσουν σ'αυτούς. Όταν η ηθική της ανθρωπιάς, της φιλίας, της εντιμότητας, είναι ενάντια στην αστική ηθική του παρασιτισμού, της εγωπάθειας, του κέρδους και της απανθρωπιάς, είναι δεδομένο πως είναι πιο ισχυρή, πιο απόλυτη, πιο "επαναστατική", γι'αυτό και περιέχει την τραγική απώλεια, καθώς το κράτος και το παρακράτος, είναι εκ των προτέρων ανήθικα.
Ανακαλύπτοντας και διαβάζοντας και ένα κείμενο τρυφερά "ανατρεπτικό", στις κυρίαρχες νόρμες μιας παρακμιακής πραγματικότητας, ένιωσα πως μια συνωμοσία "τρυφερότητας" και ανθρωπιάς είναι το υλικό για την ανατροπή και την δημιουργία. Ενάντια στο βασίλειο του ολοκληρωτισμού και βαρβαρότητας . Το κειμενάκι είναι από το http://anthostoukakou.blogspot.gr/
"Η μάνα
Η μάνα έστρωσε το τραπέζι μας.
Καθίσαμε όλοι μαζί μια γύρα τέσσερις ανθρώποι. Η οικογενειά μας. Δε μιλήσαμε
πολύ. Όχι σήμερα. Η ψυχή μας στραβοκοιμήθηκε ψες. Τα πόδιa μας πονάνε λίγο, απ'
τη διαδήλωση. Δεν καταδέχτηκε κανείς μας να λείπει. Να σήμερα όμως, το φαΐ μου
φαίνεται λίγο ανάλατο. Μπα, σκέφτηκα να ξέχασε η μάνα το αλάτι Είκοσι χρόνια δε
θυμάμαι "λάθος" στο φαΐ μας. Το ραδιόφωνο έπαιζε όσο τρώγαμε. Μιλούσε με
σπασμένη αλλά δυνατή φωνή ένα νέο παιδί, ο φίλος του Παύλου: "Μας έδιωξε, έμεινε
πίσω να τους παλέψει, είδαν που δεν έπεφτε, γιατί ήτανε λιοντάρι, και τον
μαχαιρώσανε."
Ένα χοντρό αλμυρό οργισμένο δάκρυ υπόσχεσης έφυγε κι έσταξε στο πιάτο μου. Κατάλαβα. Η μάνα ποτέ δεν κάνει λάθος..."
Δ.Ν.Γ
Ένα χοντρό αλμυρό οργισμένο δάκρυ υπόσχεσης έφυγε κι έσταξε στο πιάτο μου. Κατάλαβα. Η μάνα ποτέ δεν κάνει λάθος..."
Δ.Ν.Γ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου