Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Περί ανάπτυξης και πάλι ( σε αριστερά χείλη, τη φορά αυτή)...

"..."Γι'αυτό κόντεψα να τρελαθώ όταν, για να ζήσω, υποχρεώθηκα να κατασκευάζω πλαστικά λουλούδια...Σου κόστισε πάρα πολύ αυτό, ε; Ναι, αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή, η αφορμή, αν θέλεις. Η σύλληψή μου τελικά για δω έγινε τότε, στο συνέδριο του κόμματος... Όπως ξέρεις, ήμουνα γραμματέας της οργάνωσης βάσης του κόμματος. Ε, κατέβηκαν οι θέσεις του συνεδρίου, τις μελέτησα, προσπάθησα να πω κάποιες απόψεις και με κοίταξαν ξέρεις πως... Το'ραψα. Λέω, δεν μπορεί όλο το κόμμα να κάνει λάθος, εγώ είμαι που δεν καταλαβαίνω τις αναγκαιότητες της κοινωνικής εξέλιξης... Μη σ'τα πολυλογώ λοιπόν, το'ραψα, ξαναμελέτησα τις θέσεις και τις ανάλυσα στην οργάνωσή μου... Ξέρεις, πάλι κεντρικό πρόβλημα η ανάπτυξη, η ανάπτυξη, και γω μιλούσα και σκεφτόμουνα, τι είναι αυτή η ανάπτυξη και γιατί μ'ενδιαφέρει εμένα που κάνω δίαιτα για να μην παχύνω, που δε βρίσκω καθαρή θάλασσα να κολυμπήσω, που εισπνέω μολυσμένο αέρα...Και όλ'αυτά, τέλος πάντων, τα γνωστά και γω να φτιάχνω πλαστικά λουλούδια, αφού η ανάπτυξη σκότωσε τα πραγματικά, και ο άλλος γι'αυτή την ανάπτυξη να θάβει τα προιόντα της γης του και τα ρέστα... Ίσως επηρεασμένος απ'αυτές τις σκέψεις και ενώ αποβραδίς ετοίμασα την ομιλία μου για το συνέδριο, χωρίς να τολμώ να τις αναφέρω βέβαια, έπεσα για ύπνο και είδα ένα παράξενο όνειρο... Ότι τάχα λύσαμε διαπαντός το πρόβλημα της ανάπτυξης, ότι είχαμε φτάσει στο ύψιστο επίπεδο της παραγωγικής διαδικασίας, φτάσαμε δηλαδή στο σημείο της ολικής ανακύκλωσης, χέζαμε και τρώγαμε τα σκατά μας και πάλι απ'την αρχή. Όλη φύση και όλα τα πράγματα γύρω μας ήταν φτιαγμένα απο σκατά : σπίτια, έπιπλα, παράσημα... Ναι, είχαμε και τέτοια. Όποιος, να πούμε, έχεζε πιο πολύ, θεωρούνταν ευεργέτης, γιατί, όπως σου είπα, τα σκατά δεν ήταν μόνο τροφή, αλλά και το μοναδικό υλικό που υπήρχε στον πλανήτη μας, απ'αυτό κατασκευάζαμε τα πάντα. Έτσι, τα χάριζε στην κοινωνία που τα χρησιμοποιούσε για το κοινωνικό σύνολο. Μόνο στη θάλασσα, που ήταν επίσης απο σκατά, και στα ποτάμια, φύτρωναν ακόμα κάτι παράξενα φρούτα, μακριά και κίτρινα, σαν τις τορπίλες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, που τα έτρωγαν όμως μόνο οι πλούσιοι, αυτοί δηλαδή που έκαναν τα περισσότερα σκατά, κι έτσι το ταξικό σύστημα της κοινωνίας διαιωνιζόταν, και παντού κώλοι, κώλοι τεράστιοι, στις αφίσες, στις εφημερίδες, στην τηλεόραση, παντού, σου λέω- δεν έβλεπες ανθρώπινο πρόσωπο...Ξύπνησα αηδιασμένος και τρομοκρατημένος. Ντύθηκα άκεφος και πήγα στο συνέδριο. Ε, ξέρεις, αφού μας κάνανε μια εισήγηση τριών ωρών για την ανάπτυξη, μας είπαν ότι μας έφταναν πέντε λεπτά για να πούμε την γνώμη μας...Ανέβηκα λοιπόν στο βήμα, άνοιξα την ομιλία μου, που την είχα προγραμματίσει για τέσσερα λεπτά, για να πω και τα χαιρετιστικά, κι άρχισα να διαβάζω... Τότε πετάχτηκαν απάνω κάποιοι της περιφρούρισης, με κατέβασαν απο το βήμα, μ'εβαλαν σε ασθενοφόρο και μ'εφεραν εδώ, όπου μου είπαν ότι ανέβηκα στο βήμα κι έλεγα συνέχεια σκατά, σκατά, σκατά, σκατά, σκατά...Μανόλη, σταμάτα..."

Απο τον υπέροχο λόγο του Χρόνη Μίσιου, στο βιβλίο "Χαμογέλα ρε...τι σου ζητάνε ;" στην "Αριστερά" του σήμερα. Στα συνέδρια και στην ανάπτυξή τους. Διαφορετική αυτή η ανάπτυξη απο την άλλη του Σαμαρά. Αριστερά και δεξιά στο μπρα ντε φέρ της ...ανάπτυξης. Όμως ρήξη σημαίνει να κάνεις την διαφορά στον φαντασιακό τρόπο ανάπτυξης της κοινωνίας. Το πρόβλημα όπως φάνηκε τελικά χρόνια τώρα, δεν είναι η δεξια ή η αριστερή ανάπτυξη, αλλά η έννοια της "ανάπτυξης¨της ίδιας. Η ιστορία γράφεται με την πάλη των ανθρώπων να οδηγήσουν την ιστορία πρός όφελός τους. Όχι με τη νομοτέλεια μιας "προοδευτικής"ανάπτυξης και προόδου. Τι "αριστερό" και "προοδευτικό" θα είχε μια ανάπτυξη που έφτιαχνε τον άνθρωπο-ανταλακτικό, επειδή τον δημιούργησε ένας "αριστερός και "προοδευτικός" επιστήμονας του κόμματος της εργατικής τάξης (λέμε τώρα)? Σ'αυτό το σταυροδρόμι της ιστορίας η οντολογική έξοδος απο την κρίση θα είναι είτε τεχνολογική/τεχνοκρατική  είτε κοινωνική, με την επιλεκτική χρήση της τεχνολογίας. Είτε μια  λύση απο τον κόσμο του εμπορεύματος, της διαρκούς επιτάχυνσης και τεχνοτρονικής μεγαμηχανής, είτε μια λύση εναλλακτική. Που θα καταστρέψει την σοσιαλκαπιταλιστική συσσώρευση και θα απαξιώσει άχρηστους και καταστροφικούς παραγωγικούς μηχανισμούς. Και βέβαια θα αλλάξει το φαντασιακό του ανθρώπου, αντιστεκόμενη στην επεκτατική, εργαλειακή και χρησιμοθηρική ψυχοσύνθεση της εμπορευματικής κοινωνίας, έτσι όπως την ανέδειξε τόσο η δεξιά, όσο και η αριστερή "ανάγνωση" του δυτικού Διαφωτισμού και του δυτικού παραδείγματος.

Η οικοσυστημική και αντι-γραφειοκρατική ρήξη με την λογική, αυτή θα κτίσει το νέο παράδειγμα. Όταν δεν έχεις γή, να πατήσεις, πως θα επιταχύνεις και σε ποιό έδαφος; Η καταστροφή συντελείται ήδη. 
Ας κτίσουμε στο έδαφος, όχι στον χρόνο.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου